Dahil sa mga epekto sa ekonomiya ng COVID-19, nagkakaroon ng malawakang pagsasara ng mga negosyo at industriya, na nagreresulta sa pagdami ng nawawalan ng trabaho. Mas maraming mga kababaihan ang nagtatrabaho sa mga sitwasyong walang katiyakan at mas mababang suweldo, madalas tumatanggap ng part-time at impormal na trabaho na walang seguridad, at samakatuwid ay hindi gaanong protektado mula sa pagbagsak ng ekonomiya sa mga panahon ng krisis tulad ng pandemya.

Para sa mga taong nakararanas ng intimate partner violence, ang pagkalingkis ng pananalapi sa isang abusive na karelasyon ay kumplikado at mahirap humiwalay nang walang kahaliling mapagkukunan ng suportang pinansyal.

Kasama sa economic abuse o pang-aabusong pang-ekonomiya ang pagpapanatili ng kontrol sa mga resource na pinansyal, pagtanggal ng access sa pera, o pagtatangka na pigilan ang biktima o survivor na magtrabaho at/o pumasok sa paaralan upang magkaroon ng sariling pera at ginagamit ito ng mga abuser bilang paraan ng kontrol.

Ang mga biktima at survivor ay madalas na pinipilit na pumili sa pagitan ng pananatili sa mapang-abusong relasyon o magdusa sa kahirapan at kawalan ng tirahan. Ang economic abuse ay isa sa mga dahilan kung bakit nananatili sa mapang-abusong relasyon ang mga biktima.

Ang economic abuse ay may iba't-ibang anyo, kabilang na ang pang-aabuso na nauugnay sa pagtatrabaho, pagpigil sa biktima na maka-access ng ipon, pag-utang sa ngalan ng biktima, at iba pa. Ang pagkawala ng kita para sa mga kababaihang nasa mapang-abusong sitwasyon ay maaaring maging mas sanhi para hindi sila makaiwas o makatakas sa domestic violence. 

Ang pandaigdigang halaga ng karahasan laban sa mga kababaihan ay tinatayang humigit-kumulang na 1.5 trilyong dolyar, at ang bilang na iyon ay inaasahang tataas pa sa pagdami ng kaso ng karahasan sa kabila ng at pagkatapos ng pandemya.

Source: New England Journal of Medicine, UN Women, The National Coalition Against Domestic Violence